Σαλάτα γουλωτό ροδίκιο (ραδίκιο)

«Σου ‘φερα μια χαχαλιά* ροδίκιο γουλωτό, μα να μη το βράσεις να το χαραμίσεις με μια ολιά** λαδόξιδο κι αλάτι να το φάτε». Σιγά μη το βράσω να το χαραμίσω! Το καλύτερο κατά τη γνώμη μου χορταράκι της Κρήτης, ανώτερο κι από το σταμναγκάθι –ακόμη και το άγριο, γιατί με το καλλιεργημένο δεν υπάρχει σύγκριση- είναι το γουλωτό ροδίκιο. Δυσεύρετο, πολύτιμο, εκλεκτό που δεν θέλει πολλά πολλά για να το απολαύσει κανείς.

Όσοι «ανακαλύπτουν» χωράφια με γουλωτό ροδίκιο, κρατούνε τη θέση τους μυστική, να μη διαρρεύσει στον κόσμο τον πολύ, να το μάθουνε και το βγάλουνε οι τυχαίοι. Μου έχει τύχει στα μικρά μου χρόνια να βγαίνουμε για χόρτα και να υπάρχει προσυμφωνημένη δέσμευση πως δεν θα πούμε πουθενά τον τόπο με το γουλωτό! Σπάνιο λοιπόν, αν και κάποιες φορές το βρίσκω στη λαϊκή της περιοχής μου αν πάω πρωί πρωί. Ανάρπαστο γίνεται!